مقدمه

گرامر به معنای مطالعه زبان است. گرامر شامل تمام قوانین لازم برای صحبت کردن به یک زبان است. تنها با کمک چنین مجموعه ای از قوانین می توان با یکدیگر ارتباط برقرار کرد و همدیگر را درک کرد. کلمه “گرامر” ریشه یونانی دارد. در یونانی کلمه “gramma گراما” به معنای حرف یا آنچه نوشته شده است.

در پست امروز در مورد اینکه چه موضوعاتی برای گرامر آلمانی مهم هستند، صحبت می کنیم.

 تاریخ گرامر آلمانی

تدوین کتاب «مبانی گرامر جدید آلمانی عالی برای مؤسسات آموزش عالی» به دستور زبان آلمانی امروز کمک شایانی کرد. این کتاب در سال 1850 توسط فردریش بائر (Friedrich Bauer) منتشر شد. در طول زندگی خود، او این کتاب را همراه با دانشمند و زبان شناس آلمانی، گئورگ فرومن Georg Frommann، به روز کرد.

مبانی گرامر زبان آلمانی

اگر می خواهید قواعد گرامر آلمانی را یاد بگیرید، باید مهم ترین اصول گرامر، به عنوان مثال بخش های گفتار را یاد بگیرید.

زبان آلمانی شامل ده بخش اصلی است:

• Substantiv (Beispiele: Wasser, Kekse, Heizung) اسم
• Verb (Beispiele: lachen, singen, gehen) فعل
• Adjektiv (Beispiele: hübsch, laut, schnell) صفت
• Artikel (Beispiele: der, die, eine) آرتیکل
• Pronomen (Beispiele: er, dich, dies) ضمیر
• Konjunktion (Beispiele: weil, und, nachdem) حرف ربط
• Adverb (Beispiele: damit, also, abends) قید
• Präposition (Beispiele: mit, auf, in) حرف اضافه
• Zahlwort (Beispiele: eins, dritter, zehnfach) عدد
• Interjektion (Beispiele: ach, pfui, au) حرف ندا

این بخش‌های گفتار بسته به عملکردی که در جمله دارند، فقط می‌توانند در مکان‌های خاصی از جمله ظاهر شوند. به عبارت ساده تر هر یک از این موارد (مثلا فعل یا فاعل و…) مکان مشخصی در جمله دارند. یک جمله از چند بخش کوچکتر تشکیل شده است. برای ساختن یک جمله کامل، حداقل به یک فاعل و یک گزاره نیاز دارید. فاعل یک اسم در حالت اسمی (Nominativ) است. گزاره همان فعل در جمله است. اعضای تکمیلی جمله نیز مفعول، قیدها و صفات هستند.

بیشتر بخوانید:

انواع جملات آلمانی (جایگاه فعل و فاعل در آنها)

علاوه بر این، جملات انواع مختلفی دارند. به عنوان مثال می توان آنها را به بند اصلی و فرعی تقسیم کرد. جملات اصلی می توانند به تنهایی یک جمله کامل باشند، در حالی که جملات فرعی همیشه به یک جمله والد نیاز دارند.

یکی دیگر از زمینه های مهم گرامر آلمانی، مبحث “زمان ها” است. در آلمانی شش زمان وجود دارد:

• Präsens (حال)
• Präteritum (گذشته) پرتریتوم
• Perfekt (گذشته) پرفکت
• Plusquamperfekt گذشته (پلوس کوام پرفکت)
• Futur I (آینده 1)
• Futur II (آینده 2)

علاوه بر این، اشکال مختلف فعل وجود دارد:

• Infinitiv (Grundform)
• Indikativ (Wirklichkeitsform)
• Imperativ (Befehlsform)
• Konjunktiv (Möglichkeitsform)

اگر می خواهید به خوبی به گرامر آلمانی تسلط داشته باشید، باید بارها و بارها با بررسی زبان، جملات فردی و کلمات تمرین کنید. با ممارست و تمرین فراوان به تدریج یاد خواهید گرفت که به طور خودکار، زبان آلمانی را درست صحبت کنید. به طور کلی گرامر زبان آلمانی یکی از سخت ترین چالش های یادگیری این زبان است، اما اینکه چرا سیستم زبان آلمانی اینگونه است، می تواند برای شما یک زمینه هیجان انگیز و پر رمز و راز باشد.

چه اصطلاحات اساسی در گرامر آلمانی وجود دارد؟

سایر اصطلاحات فنی در گرامر آلمانی عبارتند از:

• Kasus (grammatikalischer Fall) حالت
• Nominativ (Wer-Fall) نومیناتیو
• Akkusativ (Wen-Fall) آکوزاتیو
• Dativ (Wem-Fall) داتیو
• Genitiv (Wessen-Fall) گنتیو
• Numerus (grammatikalische Zahl) عدد، رقم
• Singular (Einzahl) مفرد
• Plural (Mehrzahl) جمع
• Tempus (Zeitform des Verbs) زمان

چرا به گرامر نیاز دارید؟

گرامر بخش مهمی از زبان آلمانی است. بدون قواعد دستوری یکسان، بیان واضح، درک و نوشتن متون دشوار خواهد بود. به عنوان مثال، اگر افعال را در زمان صحیح قرار نمی دادیم، نمی دانستیم که آیا یک رویداد در گذشته، حال یا آینده صورت گرفته است.

منبع:

لرن اتک